4- اصرار بر گناه و عدم توبه
اصرار بر گناه به معنای تکرار عملی گناه است. گاهی انسان به علل مختلفی به سوی گناهی روی می آورد، ولی زود پشیمان شده و توبه می کند. خداوند بر این افراد وعده بخشش و مغفرت داده است. ولی زمانی دیگر مرتکب گناهی می شود و بر انجام آن مداومت می کند. در این صورت میل و علاقه به گناه در قلب او بیشتر شده و به مرور زمان از زشتی گناه در نظر او کاسته می شود و تبدیل به یک امر عادی می شود. ادامه این رورند را قران کریم این گونه ترسیم می کند:
«ثُمَّ کانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواي أَنْ کَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ کانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ»(1)
سپس عاقبت کسانی که کارهای زشت انجام دادند این شد که آیات خدا را تکذیب کردند و آنها را مسخره می کردند.
این آیه هشداری است برای تمام کسانی که گناهانشان روی هم انباشته می شود. ولی از توبه و بازگشت دریغ می کنند. واقعیت این است که هر گناهی مانند یک شکاف کوچک در پیکره سدی است که اگر جلوی شکاف کوچک گرفته نشود، سد ترک برداشته و به کل نابود می شود. حتی در این مسیر زیانش به مضارع و خانه هایی که در فرا رویش هستند نیز می رسد. شخصی که توبه نمی کند، عاقبت چشم حقیقت بینش بسته می شود و سر از تکذیب و مسخره آیات الهی در می آورد؛ و با تبلیغات مسموم خود دیگران را نیز گمراه می سازد.
منبع :
1 -سوره روم ، آیه 10
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: انسان شناسیهدایت و ضلالت
برچسبها: اصرار بر کناه گناه و گمراهی